YouTube link: https://youtu.be/qzQwsY-4F3o
Rumble link: https://rumble.com/v213sho-on-the-necessity-of-tolerance-and-inclusiveness.html
Full transcript:
We are gathered here today, on Purple Friday, at the end of the Week of Inclusiveness, to celebrate the reopening of the Winter Garden and to reveal our very own version of the recently revealed Monument for Tolerance.
So what exactly do words like inclusiveness and tolerance stand for? Why do we need a week of inclusiveness, or a day of Tolerance, like we had last month?
I’ve taken a look at the declaration of principles on tolerance that the United Nations adopted all the way back in 1995, because the signatories were worried about the “rise in acts of intolerance, violence, terrorism, xenophobia, aggressive nationalism, racism, anti-Semitism, exclusion, marginalization and discrimination directed against national, ethnic, religious and linguistic minorities, refugees, migrant workers, immigrants and other vulnerable groups.” They were also alarmed at the violence and intimidation aimed at people that were simply invoking their freedom of expression. Tolerance is not only an ideal that should be cherished, so they wrote, but also a necessity for freedom, and the economic and social progress of humanity.
I feel the need to pause here for a moment and let it sink in that this is a document that was written in 1995, 27 years ago, just a couple of months after I was born. Because to be honest, it feels like it could have been written just last week. That is how current these problems still are, perhaps even more so. Because we are still dealing with INtolerance. From ever more hostile political rhetoric to the ways in which profit-driven algorithms on social media are stoking the flames of hate and prejudice.
I find it incredibly fitting that we are standing here today, at Laar en Berg, an institution of learning, to recognise the importance of upholding those noble ideals of inclusiveness and tolerance, to recognise what is at its core the very essence of freedom: to be who you want to be. Because education can not only make people more aware of their rights and freedoms, but it can make them more willing to protect those of others. Fear and exclusion, whether within groups or within countries, can, through the transformative power of education, be replaced with mutual understanding, solidarity, and tolerance.
Tolerance is, after all, not only about respecting those who are different from you, but also about realising how similar you are. We all need food and drink, a roof over our heads, clean air, and a habitable planet. We all have hopes, dreams, fears, insecurities, and desires. It’s what makes us human. Let us not forget how COVID has reminded us of our fundamental need to connect with each other, of how it is not money or material things, but the time we spend with our loved ones and with the people around us, that makes life worth living.
Let us not only contemplate what this realisation has taught us about ourselves and what we really need, but also what it can teach us about how we should treat each other.
If we want to solve the tremendous problems and conflicts that plague our diverse, globalised world, we need to show tolerance and respect, but also honesty towards one another. Because only when we engage in conversation with people, even those with whom we completely disagree, can we find solutions to these trying issues.
Verdraagzaamheid. Tolerantie. Samenleving.
Normen en waarden, regels en wetten.
Zijn het allemaal maar woorden?
Allemaal excuusjes die we bedenken om de ander niet te vermoorden?
Of hebben woorden als tolerantie en verdraagzaamheid toch een diepere betekenis?
Zijn ze misschien toch iets meer dan een overblijfsel uit een vergeten geschiedenis?
Dat ligt eraan, zou ik zeggen, welk belang wij aan dit soort moedige woorden hechten.
En hoe bereid wij zijn, op momenten dat dat ontzettend moeilijk is, ervoor te vechten.
Regels en wetten, gelijke rechten en plichten, ook daar hebben wij een woord voor: rechtstaat.
Het is een keuze voor verdraagzaamheid en respect, in plaats van voor minachting en haat.
Het is een keuze om iedereen ‘gewoon’ zijn of haar leven te laten leiden,
En de belofte om wanneer iemand onrecht wordt aangedaan, te strijden aan hun zijde.
Want zodra we accepteren dat er onderscheid wordt gemaakt op basis van afkomst, seksualiteit, gender, of geloof, dan is er geen rechtstaat. Dan wordt wat recht was krom en wat staat was haat.
Haat en intolerantie reduceren ons allemaal tot groepen van ‘wij’ en ‘hen’,
Tot wie bij mij hoort en wie ik niet ken.
De mensen die oorlog en armoede ontvluchten worden gezien als ongedierte, ratten, vliegen, muggen.
Maar wat daarmee vergeten wordt is dat verschillen geen reden zijn om muren te bouwen, maar bruggen.
Nepnieuws en valse waarheden circuleren nog sneller dan een virus.
Soms wou ik dat we nog steeds onze informatie haalden van papyrus.
In plaats van al onze kostbare tijd door te brengen op sociale media,
Het is prima voor mooie foto’s delen, maar het is geen Wikipedia.
We leven er in informatiebubbels die ons langs elkaar heen doen praten,
Waardoor we soms vergeten dat we mensen die anders denken helemaal niet haten.
Het is vaak makkelijker om je woede en angsten te uiten zonder iemand in de ogen te hoeven kijken. En daarmee, zonder erbij stil te staan, de erkenning van zijn of haar menselijkheid te ontwijken.
Als we elkaars menselijkheid zouden erkennen,
Dan zouden er niet elke week mensen verdrinken in de Middellandse Zee
Dan zouden we zeggen, nee. Dit is niet oké.
Net als moeten leven met de kans om elk moment verzwolgen te worden door een nucleaire vlammenzee.
Laten we deze dag aangrijpen als kans om het anders te doen, en te zeggen nee, ik doe er niet aan mee.
Dat is de kern van verdraagzaamheid, de erkenning van elkaars menselijkheid.
Dat is wat het de lijm maakt die onze diverse samenleving bij elkaar houdt.
Het is luisteren naar de ander.
Het is enerzijds accepteren dat je het niet over alles met elkaar eens kunt zijn, maar tegelijkertijd wel een gemeenschappelijk belang hebt.
Voor vrede, geluk en een mooi leven.
En met een klein beetje moeite en wederzijds begrip, kunnen wij elkaar dat allemaal geven.
On the Necessity of Tolerance and Inclusiveness